Իրանի և Միացյալ Նահանգների միջև բանակցությունների հինգերորդ փուլի ավարտից հետո Իրանի գլխավոր բանակցող, արտգործնախարար Աբբա Արաղչին հայտարարել է, որ «դա բանակցությունների ամենապրոֆեսիոնալ փուլերից մեկն էր»։ «Մենք անսասան ենք մեր դիրքորոշումներում։ Ամերիկյան կողմն այժմ հստակ պատկերացում ունի Իրանի դիրքորոշման վերաբերյալ»,- շեշտել է նա։               
 

Եթե դեռ չեն գի­տակ­ցել, ու­րեմն մենք մեր դժ­բախ­տու­թ­յուն­նե­րի կե­սին ենք

Եթե դեռ չեն գի­տակ­ցել, ու­րեմն մենք մեր դժ­բախ­տու­թ­յուն­նե­րի կե­սին ենք
17.11.2020 | 00:10

Ին­չու կա­պի­տու­լյա­ցիա­յի փաս­տա­թուղթ ստո­րագ­րած ղե­կա­վա­րը հրա­ժա­րա­կան չի տա­լիս, ան­գամ չի հի­շում իր խոս­տու­մը, որ ե­թե ան­գամ մեկ մարդ պա­հան­ջի իր հրա­ժա­րա­կա­նը, ին­քը կհե­ռա­նա։ Չի հե­ռա­նում, նույ­նիսկ քա­ղա­քա­ցիա­կան պա­տե­րազմ հրահ­րելու խայ­տա­ռակ փորձ ա­րեց, սպառ­նաց, որ հա­յոց բա­նա­կը հա­յի վրա զենք կբարձ­րաց­նի։ Հի­մա ա­սու­լիս­ներ է տա­լիս ու ցի­նի­կա­բար ստում։ Ի՞նչն է այն հիմ­նա­կան «մե­խը», ո­րի վրա այս օ­րե­րին հեն­վե­լով, իր պաշ­տո­նա­վա­րումն ար­դա­րաց­նում է Փա­շի­նյա­նը։ Նա հայ­տա­րա­րում է, թե իր գեր­խն­դի­րը երկ­րում կա­յու­նու­թյուն և անվ­տան­գու­թյուն ա­պա­հո­վելն է։ Իսկ հի­մա մի քա­նի հարց, ո­րոնք թույլ են տա­լիս եզ­րա­կաց­նել, որ Փա­շի­նյանն ա­մենևին էլ ներ­քա­ղա­քա­կան կա­յու­նու­թյուն հա­ս­տա­տե­լու խն­դիր չու­նի, հա­կա­ռա­կը, ա­վե­լի է սրում ի­րա­վի­ճա­կը։


ա. Փա­շի­նյանն ի­րո՞ք կար­ծում է, որ հող հանձ­նելն այն թե­ման է, ո­րը հնա­րա­վոր է ա­րագ մո­ռա­նալ ու հան­դար­տեց­նել մարդ­կանց։
բ. Կռ­ված տղա­նե­րին, գե­նե­րալ­նե­րին կա­լա­նա­վո­րե­լով, քա­ղա­քա­կան ընդ­դի­մա­խոս­նե­րի վրա շին­ծու գոր­ծեր «կա­րե­լով» հնա­րա­վո՞ր է թեժ մթ­նո­լոր­տը լից­քա­թա­փել, ներ­քա­ղա­քա­կան ի­րա­վի­ճա­կը խա­ղա­ղեց­նել, թե՞ դրա­նից հե­տո ներ­քին ցն­ցում­ներն ա­վե­լի մեծ մասշ­տաբ­նե­րի են հաս­նե­լու։
գ. Մինչև հի­մա ան­գամ զոհ­ված տղա­նե­րի թի­վը կեղ­ծե­լով հնա­րա­վո՞ր է մարդ­կանց ըմ­բոս­տու­թյունն ու ցա­վը մեղ­մաց­նել։ Ա­վե­լին, պա­տե­րազ­մի ըն­թաց­քում բազ­մա­թիվ կաս­կա­ծե­լի քայ­լե­րի, հատ­կա­պես Շու­շին հանձ­նե­լու փաս­տը վի­ճար­կող հա­սարա­կու­թյան հետ ինչ­պե՞ս է շա­րու­նա­կե­լու երկ­խո­սել Փա­շի­նյա­նը։
ե. Փա­շի­նյանն ի­րո՞ք հույս ու­նի, որ ին­քը ջրից չոր դուրս կգա և այս ան­գամ էլ ի­րեն կօգ­նի «ֆեյ­քե­րի ֆաբ­րի­կան», վս­տա՞հ է, որ ստի վրա կա­ռուց­ված իր իշ­խա­նու­թյու­նը դեռ շն­չում է։ Վս­տա՞հ է, որ զին­ված մարդ­կանց ժո­ղովր­դի դեմ հա­նե­լով հնա­րա­վոր է անվ­տան­գու­թյուն ա­պա­հո­վել երկ­րում։
զ. Փա­շի­նյա­նը, ա­ռա­վել ևս իր թի­մը դեռ մտա­ծում են, որ փո­ղո­ցում կա­րող են հան­գի՞ստ քայ­լել։
է. Վս­տա՞հ է, որ բուն­կե­րից, ժո­ղովր­դից թաքն­վե­լով՝ կա­րող է եր­կիր ղե­կա­վա­րել։
Ե­թե այս ա­մե­նը Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նը և իր թի­մը դեռ չեն հաս­կա­ցել, չեն գի­տակ­ցել, որ այս պա­հին միակ քայլն այն կլի­ներ, որ գլ­խի­կոր թող­նեին ու հե­ռա­նա­յին, ու­րեմն մենք մեր դժ­բախ­տու­թյուն­նե­րի կե­սին ենք դեռ, ո­րով­հետև այս ո­րա­կի իշ­խա­նու­թյու­նից պի­տի սպա­սել նոր չա­րա­գոր­ծու­թյուն­ներ, նոր զո­հեր ու նոր ա­վե­րա­ծու­թյուն­ներ։


Ռու­զան ԽԱ­ՉԱՏ­ՐՅԱՆ

Դիտվել է՝ 7659

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ